Αυτοί που έφυγαν...

Το πλαϊνό τραπέζι έμενε καιρό άδειο...
Το διατηρούσε απείραχτο, όπως το είχε αφήσει φεύγοντας...
Θαρρείς και θα 'ταν ιερόσυλο να ακουμπήσει πάνω ακόμα κι ένα φύλλο χαρτί!
Ίσως να 'ρχόταν ξαφνικά κάποια στιγμή. Τι θα 'λεγε αν το 'βλεπε;
Μα κατά βάθος ήξερε πως δε θα 'ρχόταν ποτέ!
Και χρειαζόταν να κάνει μια κίνηση γενναία, να σπάσει τα δεσμά...
Και τότε πήρε όλους τους φακέλους απ' τα συρτάρια, τις βιβλιοθήκες, τις ντουλάπες, ακόμα κι απ' το δικό του το τραπέζι (αυτό κι αν ήταν "ιεροσυλία"!)...
Και τα ακούμπησε με συγκίνηση αλλά σταθερά πάνω στο άδειο πλαϊνό τραπέζι...
Και τότε ένιωσε ξαφνικά τη γεύση της ήρεμης ελευθερίας που χαρίζει η συμφιλίωση με τη μοναξιά!

Φεύγοντας

(Σ’ αυτούς που δεν τρομάζουν στον καθρέφτη...)

...Τώρα φεύγω σα φίλος.
Και παίρνω μαζί τ’ αγάλματα
των δικών σου θεών,
αυτά που πεταμένα είχες στον κήπο.
Με ήσυχη συνείδηση πως δεν τα κλέβω
μα σ’ απαλλάσσω απ’ αυτά.

Και τούτο το φορτίο
που μάζωξα απ’ τα σκουπίδια σου
είναι το πιο μεγάλο δώρο
που μου ’κανες ποτέ!

Ντίνος Πυργιώτης, ΑΠ' ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΟΥ ΝΑΥΑΓΟΥ

Η φωτογραφία

 

(Σ’ αυτούς που πλανήθηκαν...)

Πέρναγα πάντα απ’ το δωμάτιο
κάθε φορά που ερχόμουνα,
τη φωτογραφία να δω
του κοριτσιού με το λουλούδι.
Στεκόμουν ώρα και την κοίταζα
σαν προσπαθώντας να διαβάσω
κάποιο κρυμμένο μυστικό
πίσω απ’ αυτή την αινιγματική
μελαγχολία...

Κάποτε δεν κρατήθηκα:
«Ποια είναι;» σε ρώτησα.
«Μια πονεμένη ιστορία...»
μου αποκρίθηκες
και πιο πολλά δε θέλησες να πεις.

Όμως, σε είχα αναγνωρίσει!
Ήτανε το πικρό χαμόγελο
πίσω απ’ το λουλούδι
ίδιο με το δικό σου...

Ντίνος Πυργιώτης, ΑΠ' ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΟΥ ΝΑΥΑΓΟΥ

Συμφωνία της Αναστάσεως

(Στον Gustav Mahler)

Δοκίμασες ποτέ σου να πετάξεις;
Πίσω την άβυσσο που ζεις ν’ αφήσεις
σα μια μικρή, ασήμαντη κουκκίδα
στης απεραντοσύνης μπρος
το άγριο μεγαλείο;

Κοίτα, σε καρτερούν τ’ αγριοπούλια!
Συνοδοιπόρους άλλους μην προσμένεις,
είσαι μόνος...
Και σα νυχτώσει,
φτερά στο νου και την καρδιά σου βάλε
και στο γραμμόφωνο να παίζει
της φοβερής της Συμφωνίας το φινάλε.
Και μες στους ήχους απογειώσου!

Ντίνος Πυργιώτης, ΑΠ' ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΟΥ ΝΑΥΑΓΟΥ

Κύκλος στον ουρανό

(Σ’ αυτούς που δεν πιστεύουν μόνο ό,τι φαίνεται...)

Σκοτάδι έπεσε στην πλατεία της φυλακής,
κάπου στα βορειοδυτικά παράλια.
Δεν το συνηθίζω, μα κάτι μ’ έκανε
να κοιτάξω στον ουρανό.
Κι ήταν ένας κύκλος πελώριος,
σα φωτοστέφανο,
στο κέντρο ακριβώς του θόλου.

Μαζεύτηκαν κι άλλοι στην πλατεία
- ειδήμονες κι αυτοί -
κι όλοι μαζί μια εξήγηση ζητούσαμε
γι’ αυτό το θαύμα που έχασκε
πάνω απ’ τα κεφάλια μας.
Κάποιοι λέγαν για διάθλαση,
άλλοι για οπτική απάτη...

Το προσκλητήριο το βραδινό
μας διάκοψε τους στοχασμούς.
Συναχθήκαμε στο υπόστεγο
να καταμετρηθούμε.
Μετά τη διάλυση, βιαστικά
κινήσαμε για την πλατεία.
Με μάτια ανυπόμονα
κοιτάξαμε στον ουρανό.
Κι εκεί, πελώριο
ήταν στο κέντρο ένα σύννεφο
στη θέση του κύκλου
που ίσως να μην υπήρξε ποτέ...

Ντίνος Πυργιώτης, ΑΠ' ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΟΥ ΝΑΥΑΓΟΥ

(Πηγή Photo: http://images2.layoutsparks.com/1/116144/moon-3-night-sky.jpg)