Πεθαίνει ή αυτοκτονεί ο έρωτας μέσα στο γάμο;

Ακούμε συχνά να λέγεται πως «ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα». Αν και δεν ανήκω στους φανατικούς υπερασπιστές παραδοσιακών θεσμών, βρίσκω τη φράση το ίδιο παράλογη μ’ εκείνη που λέει πως «το αλκοόλ σκοτώνει»! Το αλκοόλ δεν είναι αφ’ εαυτού του ένα κακό πράγμα: το χρησιμοποιούμε για απολύμανση στις πληγές, ενώ ένα-δύο ποτηράκια κρασί με το φαγητό λέγεται πως κάνουν καλό στην υγεία. Από την άλλη, η οδήγηση υπό την επήρεια της ουσίας μπορεί να αποβεί μοιραία. Το αν το οινόπνευμα είναι «καλό» ή «κακό» εξαρτάται από το πώς το χρησιμοποιούμε!

Με την ίδια ακριβώς λογική, πριν σπεύσουμε να δαιμονοποιήσουμε το γάμο ως μοναδικό κι αποκλειστικό «φονέα του έρωτα», θα πρέπει να εξετάσουμε τον τρόπο διαχείρισης του θεσμού από τα ίδια τα συμβαλλόμενα μέρη. Ίσως τότε διαπιστώσουμε πως η πραγματική παθογένεια του γάμου κρύβεται κάτω από μια θετική του πλευρά, της οποίας όμως γίνεται κακή χρήση: το αίσθημα της σιγουριάς!

Διαβάστε τη συνέχεια...

Εικόνες μιας πόλης

Τριστάνος και Ιζόλδη: Το σκοτάδι που φωτίζει τις αλήθειες!

Αλλόκοτο πλάσμα ο άνθρωπος. Το πιο αλλόκοτο της Φύσης. Το μόνο που μπορεί να μετατρέψει τα αυτονόητα σε υψηλούς υπαρξιακούς στόχους! Τίποτα δεν φανερώνει τούτη την αλήθεια όσο η φράση-κλισέ: «ακολούθησε τον εαυτό σου»! Ναι, όσο κι αν ακούγεται οξύμωρο, δεν συμβαίνει συχνά να ακολουθούμε τον εαυτό μας. Είτε γιατί δεν τον γνωρίζουμε, είτε γιατί θυσιάζουμε συνειδητά την ελευθερία μας στο βωμό συμβάσεων που μας καθιστούν αποδεκτούς ως μέλη μιας κοινωνίας. Η απόδραση από τον ψεύτικο κόσμο των συμβάσεων στον αληθινό της ελευθερίας που βιώνεται μέσω του έρωτα, είναι το κεντρικό θέμα της πιο σύνθετης – μουσικά και φιλοσοφικά – όπερας του Ρίχαρντ Βάγκνερ...

Διαβάστε τη συνέχεια...

Κουράστηκα να είμαι «politically correct» για να μη με πουν ξενοφοβικό ρατσιστή!

Το κείμενο που ακολουθεί το υπαγορεύει η αγανάκτηση της υπερκόπωσης. Ενδέχεται να προκαλέσει στομαχικές διαταραχές σε κάποιους «πολιτικώς ορθούς» που ζουν σε συνθήκες ησυχίας κι ασφάλειας ενώ, την ίδια στιγμή, έχουν άποψη για το δικαίωμα κάποιων που ζουν στην κόλαση να απελπίζονται και ν’ αντιστέκονται! Λοιπόν, τους δηλώνω κατάμουτρα ότι κουράστηκα…

…Κουράστηκα να βλέπω την πόλη μου στο έλεος «εξαθλιωμένων» βαρβάρων, και να λέω στον εαυτό μου «μη μιλάς, θα σε πουν ξενοφοβικό ρατσιστή»!

…Κουράστηκα να παίρνω χίλιες προφυλάξεις για ν’ ανοίξω την εξώπορτα του σπιτιού μου, και να λέω στον εαυτό μου «μη μιλάς, θα σε πουν ξενοφοβικό ρατσιστή»!

…Κουράστηκα να συμβιβάζομαι με την ιδέα πως δεν μπορώ να περπατώ ελεύθερα σαν άλλοτε στους δρόμους της πόλης μου, και να λέω στον εαυτό μου «μη μιλάς, θα σε πουν ξενοφοβικό ρατσιστή»!

…Κουράστηκα ν’ ακούω να προσπαθούν να με πείσουν πως αδίστακτοι εγκληματίες είναι «κατατρεγμένοι αγνοί συνάνθρωποι που προσπαθούν να ενταχθούν», και να λέω στον εαυτό μου «μη μιλάς, θα σε πουν ξενοφοβικό ρατσιστή»!

…Κουράστηκα να καταπίνω τη φρίκη μου για κάθε μοναχικό ηλικιωμένο (όπως π.χ. εκείνο το γεροντάκι πέρυσι στο Παγκράτι, που πέθανε από ασφυξία με χαρτί υγείας να του φράζει το στόμα) που κάποιοι «απελπισμένοι» τον/την δολοφόνησαν για να του/της πάρουν την πενιχρή σύνταξη, και να λέω στον εαυτό μου «μη μιλάς, θα σε πουν ξενοφοβικό ρατσιστή»!

…Κουράστηκα ν’ ακούω να υπονοούν πως το να διαθέτεις κινητό τηλέφωνο ή βιντεοκάμερα είναι έγκλημα που επισύρει τη θανατική ποινή αν έτσι κρίνει το «ανθρωπιστικό» δικαστήριο των «κατατρεγμένων», και να λέω στον εαυτό μου «μη μιλάς, θα σε πουν ξενοφοβικό ρατσιστή»!

…Κουράστηκα να βλέπω και ν’ ακούω ανύπαρκτους τενεκέδες να γελοιοποιούν ποιητές που βιώνουν τον τρόμο της συνύπαρξης με τέρατα, και να λέω στον εαυτό μου «μη μιλάς, θα σε πουν ξενοφοβικό ρατσιστή»!

…Κουράστηκα να πρέπει ν’ αρνούμαι πως έχω τη «διαστροφή» να διατηρώ τη συνείδηση του Έλληνα στην ίδια μου την πατρίδα, του Αθηναίου στην ίδια την πόλη που γεννήθηκα και ζω, και να λέω στον εαυτό μου «μη μιλάς, θα σε πουν ξενοφοβικό ρατσιστή»!

…Κουράστηκα να πληρώνω φόρους σε ένα κράτος που αδυνατεί να με προστατέψει ενώ αφήνει τις κερκόπορτες ανοιχτές, που κλείνει σχολεία ενώ ανοίγει τόπους λατρείας, κουνώντας μου ταυτόχρονα το δάχτυλο με «εκσυγχρονιστικά κι εκπολιτιστικά» νομοθετήματα που μου επιβάλλουν τη σιωπή, και να λέω στον εαυτό μου «μη μιλάς, θα σε πουν ξενοφοβικό ρατσιστή»!

…Κουράστηκα να φοβάμαι ν’ αρθρώσω το αυτονόητο επειδή με πρόλαβε κάποιο νεο-ναζιστικό πολιτικό μόρφωμα άσχετο με την ιστορία και την ιδεολογία μου, και να λέω στον εαυτό μου «μη μιλάς, θα σε πουν ξενοφοβικό ρατσιστή»!

Κι επιπλέον:

Κουράστηκα να πρέπει να δηλώνω «ανθρωπιστής» γι’ αυτούς που δεν συμπεριφέρονται ανθρώπινα, να χαρίζω την ισότητα σ’ αυτούς που ως βιολογικά υπέρτεροι απειλούν να με αφανίσουν, να προσφέρω απλόχερα την υπερβατική κατανόησή μου σ’ εκείνους που χωρίς δισταγμό αφαιρούν τη ζωή μου κι αυτή των αγαπημένων μου προσώπων για να νικήσουν την πείνα τους…

…Κουράστηκα να είμαι «politically correct»! Αφού δεν είμαι ελεύθερος να ζήσω όπως θέλω και δικαιούμαι στην ίδια μου τη χώρα, στην ίδια μου την πόλη, αφήστε με τουλάχιστον να μπορώ να μιλώ…

…Χωρίς να ξερνάτε πάνω στα λόγια μου – κι ας μην είναι άξια όσο των ποιητών που δεν σας προσκύνησαν!

* Ο Κώστας Παπαχρήστου είναι γνωστό ξενοφοβικό και ρατσιστικό μίασμα, δούρειος ίππος του ναζισμού στην Εκπαίδευση!

Aixmi.gr

Ο «Πάρσιφαλ» του Βάγκνερ και το ανθρώπινο μήνυμά του

Στο συναρπαστικό βιβλίο του «Για μια Νέα Ζωή» (A New Earth), ο Eckhart Tolle περιγράφει μια πορεία μύησης στις βαθύτερες αλήθειες της ύπαρξης μέσω της υπέρβασης του «Εγώ». Ανάλογες σκέψεις διαβάζουμε στο εξίσου ενδιαφέρον βιβλίο «Ο Ιερός σου Εαυτός» (Your Sacred Self) του Wayne Dyer. Κοινός παρονομαστής, η ιδέα ότι το «Εγώ» αποτελεί ανάχωμα στην πορεία προς την κατάκτηση της σοφίας. Η υπέρβασή του είναι το πρώτο, δύσκολο μα αναγκαίο βήμα που μας καθιστά άξιους να βιώσουμε το αίσθημα της συμπόνιας. Έτσι, κατά μία έννοια, η κατάκτηση της σοφίας περνά μέσα από τη συμπόνια! Μια ιδέα που παραπέμπει στη μεγαλύτερη πνευματική κληρονομιά που άφησε πίσω του ένας μεγάλος μουσικός και διανοητής που αγάπησε πολύ την Ελλάδα…

Διαβάστε τη συνέχεια...