Γι' αυτούς που επιμένουν ν' αγαπούν την πόλη που τους πληγώνει...
Πέμπτη 7 Οκτωβρίου 2010
Πόρτα στο πουθενά...
Μια πόρτα κάπου στην Πλάκα. Μην τη χτυπήσεις, δεν θα σου ανοίξει κανείς. Μα κι αν ανοίξει, δεν υπάρχει τίποτα για να μπεις. Εκεί που το "μέσα" γίνεται απλά η αθέατη όψη του "έξω", κάτι σαν την περίφημη ταινία του Möbius...
Κι όμως καμιά φορά το μέσα πού δε φαίνεται συναρπάζει, πάντα αυτό πού δε μπορούμε να δούμε μάς τραβάει σα μαγνήτης, αυξάνει τη περιέργεια καί μάς ωθεί στο σπρώξιμο να ανοίξει η πόρτα.....και δέν είναι λίγες οι φορές, πόρτες πού ανοίξανε να ξυπνήσουν μνήμες, να δώσουν εύνασμα για παραπάνω απορίες....
Κώστα μου αν μπορούσαμε εμείς οι απλοί άνθρωποι να αποκωδικοποιήσουμε αυτό πού η επιστήμη σήκωσε ψηλά τα χέρια δηλ. τη ψυχή και το μυαλό μιάς γυναίκας είμαι διατεθειμένος να ωθήσουμε και παρέα αν επιτρέπεις όλες τίς κλειστές θύρες πού θα συναντάμε σε αυτή την βραχύ γήινη πορεία μας. Να είσαι καλά και συνέχισε με τη διήγηση μέσου φωτό. Εχεις μάτι πάντως :-)
Κι όμως καμιά φορά το μέσα πού δε φαίνεται συναρπάζει, πάντα αυτό πού δε μπορούμε να δούμε μάς τραβάει σα μαγνήτης, αυξάνει τη περιέργεια καί μάς ωθεί στο σπρώξιμο να ανοίξει η πόρτα.....και δέν είναι λίγες οι φορές, πόρτες πού ανοίξανε να ξυπνήσουν μνήμες, να δώσουν εύνασμα για παραπάνω απορίες....
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ, Πάνο. Ιδιαίτερα αν η πόρτα οδηγεί στην αποκωδικοποίηση του σκοτεινού, αλλά συνάμα γοητευτικά αινιγματικού κόσμου του ψυχισμού των γυναικών...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚώστα μου αν μπορούσαμε εμείς οι απλοί άνθρωποι να αποκωδικοποιήσουμε αυτό πού η επιστήμη σήκωσε ψηλά τα χέρια δηλ. τη ψυχή και το μυαλό μιάς γυναίκας είμαι διατεθειμένος να ωθήσουμε και παρέα αν επιτρέπεις όλες τίς κλειστές θύρες πού θα συναντάμε σε αυτή την βραχύ γήινη πορεία μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά και συνέχισε με τη διήγηση μέσου φωτό. Εχεις μάτι πάντως :-)