Με αφορμή την ανάρτηση "Εικόνες μιας πόλης… #27" στο Aixmi.gr, αντάλλαξα -μέσω mail- κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες σκέψεις με την πολύ αγαπητή Ελένη Αθανασούλη, μόνιμη συνεργάτιδά μου στα blogs. Συνθέτοντας τις απόψεις που εκφράστηκαν, τις παρουσιάζω υπό μορφή διαλόγου:
Ε.Α.: Όπως ξέρεις, ενίσταμαι. Είναι μια δουλειά που την έμαθα και δεν μπορώ να την ξεχάσω. Γι' αυτό, χωρίς να αντιτίθεμαι στον τοίχο, γράφω τις "προτάσεις" μου:
Ευτυχία είναι να ξέρεις ποιος είσαι και τι θέλεις.
Ευτυχία είναι αυτό που θέλεις να μη σκοτώνει τους άλλους.
Ευτυχία είναι όταν μπορείς να "ξεκουραστείς" μ' ένα ηλιοβασίλεμα.
Ευτυχία είναι όταν έχεις βρεθεί συνεπής στο καθήκον σου.
Ευτυχία είναι να μιλάς και να θεραπεύεις με το λόγο σου.
Ευτυχία είναι να διορθώνεις τα λάθη σου.
Η Ευτυχία είναι ατομική αίσθηση και συλλογική ανάγκη.
Η Ευτυχία είναι προσωρινή αίσθηση που λογαριάζεται μόνο με το πόσο λίγη υπήρξε.
Γιατί, όποιους κι όσους και να βρεις, τελικά μόνος θα φύγεις/θα μείνεις.
Κι όποιος απομείνει θα πληγωθεί...
Κ.Π.: Με όλα συμφωνώ! Τι πειράζει, τώρα, να υπάρχει, συν τοις άλλοις, και κάποιος που ν' αγαπάς; Ακούω τώρα έναν φοβερό Βάγκνερ στο ραδιόφωνο. Τον ήρωα της όπερας γιάτρεψε η αγάπη!
Ε.Α.: Αναγκαίο! Και ωραίο! Αλλά είναι άλλο η αγάπη, άλλο η ευτυχία!
Η αγάπη είναι αίμα, είναι θυσία! Σε δικαιώνει ως άνθρωπο που (μπορεί να) αγαπάει.
Γιατί το να αγαπάς είναι ψυχική ικανότητα που δεν την έχουν όλοι.
Το να σ' αγαπούν είναι ψυχική ανάγκη, που την έχουμε όλοι.
Η ευτυχία είναι συγκυρία περιστάσεων και επί πλέον στιγμιαία (έστω και μακρά στιγμή, ή πολλές συνεχόμενες στιγμές), δεν είναι στάση ζωής!
Η ευτυχία υπάρχει εκεί που τα δέχεσαι όλα και δεν συζητάς.
Η αγάπη η ώριμη, λέει: "Σε χρειάζομαι γιατί σ' αγαπώ".
Η ανώριμη, λέει: "Σ' αγαπώ γιατί σε χρειάζομαι".....
Καλή ακρόαση στον Βάγκνερ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου