Έρωτας και ελευθερία

Απόσπασμα από την επιστολή αποχαιρετισμού ενός άγνωστου συγγραφέα προς την αγαπημένη του:

Ξέρω, θα δυσκολευτείς να καταλάβεις τη φυγή μου. Όμως δεν θα αναζητήσω φτηνές δικαιολογίες για να σώσω την υπόληψη και την καλή μου εικόνα ώστε να προστατέψω την υστεροφημία μου. Παίρνω την ευθύνη πάνω μου και ομολογώ τη δική μου και μόνο αδυναμία: δεν ήμουν αρκετά δυνατός να κρατήσω ζωντανό τον έρωτα μαζί με την ελευθερία. Ένα από τα δύο θα έπρεπε να το θυσιάσω!

Γιατί...

Κουράστηκα πια να φοβάμαι μη χάσω την εύνοιά σου αν έγραφα πράγματα αντίθετα με τα "πιστεύω" σου...

Κουράστηκα να προσαρμόζω τις "αλήθειες" μου στα όρια της αποδοχής σου...

Κουράστηκα να σε βλέπω να αλλάζεις απέναντί μου κάθε φορά που νόμιζες πως έθιγα τα δικά σου "ιερά", που θα 'πρεπε να γίνουν και δικά μου...

Κουράστηκα να απολογούμαι σαν κοινός εγκληματίας γιατί τόλμησα να κρίνω - και όχι να υμνήσω - τους ποιητές που αγάπησες...

...κι εσύ με κάθε τρόπο να με συγκρίνεις μαζί τους, αποδεικνύοντας θριαμβικά τη δική μου κατωτερότητα!

Θέλω τη σκέψη και τη φωνή μου να ανήκουν ξανά σ' εμένα. Να σκέφτομαι ελεύθερα, να μιλώ ελεύθερα, να γράφω ελεύθερα... Χωρίς να φοβάμαι την ποινή της δικής σου μετάλλαξης από στοργική ερωμένη σε σκληρή τιμωρό!

Και, αν το τίμημα της ελευθερίας μου είναι η απάρνηση του έρωτα, εγώ ο δειλός, που άλλον τρόπο δεν έχω να γίνω ελεύθερος, τον απαρνιέμαι!

Γιατί, ο "άλλος τρόπος" θα ήταν να αντέχω, έστω άθελά μου, να σε πληγώνω, αγαπώντας σε και την ίδια στιγμή πολεμώντας αυτά που πιστεύεις κι εκείνα που αγάπησες.

Κι αυτό δεν θα το μπορούσα!

(Ακολουθεί δυσανάγνωστη υπογραφή)