Περί ενσυναίσθησης...

Κάποιες λέξεις αποκτούν κακή φήμη από την καταχρηστική μεταχείρισή τους στον καθημερινό λόγο...

Διάβασα πρόσφατα μερικά αφοριστικά (και μάλλον ειρωνικά) σχόλια για τη λέξη "ενσυναίσθηση". Όχι μόνο για την κατάχρησή της αλλά και για αυτή τούτη τη χρήση της. Όμως, οι λέξεις αξιολογούνται με βάση το εννοιολογικό περιεχόμενό τους, όχι με κριτήριο την ταυτότητα ή/και το πλήθος εκείνων που τις εκφέρουν. Αλλιώς, ας καταργήσουμε, π.χ., τη λέξη "πρόοδος" επειδή κάποιοι δηλώνουν (χωρίς πράγματι να είναι) "προοδευτικοί"!

Για όσους έχουν επιτρέψει στον εαυτό τους να βυθιστεί στη μαγεία του Πάρσιφαλ, η λέξη "ενσυναίσθηση" δεν χρειάζεται καν λεξικό, είναι a priori καθορισμένη μέσα τους. Το πιο κάτω άρθρο (το επέλεξα τυχαία ανάμεσα σε άλλα πολλά) αναλύει την έννοια και επισημαίνει κάποιες λεπτές διαφορές της από άλλες, συγγενείς έννοιες.

Τι είναι ενσυναίσθηση και ποια η δύναμή της

Κλείνω με ένα ερώτημα, ουδόλως ρητορικό: Είναι οι συνεχείς κρίσεις που ζούμε εδώ και μία δεκαετία που μας έχουν αλλάξει τόσο; Ή μήπως οι κρίσεις απλά ανέδειξαν αυτό που πάντα είχαμε υπάρξει;

Στ' αλήθεια δεν έχω απάντηση...