Κάποιες φορές (λίγες δυστυχώς...) η ποίηση πράγματι έχει κάτι το ουσιαστικό να πει.
Όταν ο λόγος είναι όχημα σκέψης αντί αυτοσκοπός περίτεχνου (αλλά γενικά ρηχού) εντυπωσιασμού. Κι όταν το μήνυμα είναι οικουμενικό, όχι αυτάρεσκα προσωποκεντρικό...
Το ποίημα του Μουρσελά αφορά όλους μας. Είτε το γνωρίζουμε, είτε όχι...
--------------------------------
Χαθήκαμε
σε μίζερες σκέψεις και μικρότητες,
χωρίς να λύσουμε
το μέγα μυστήριο του κόσμου,
για να μείνει το ερώτημα
άλυτο
και αδυσώπητο.
Πως έζησες, γιατί έζησες έτσι όπως έζησες,
τι θα μπορούσες να κάνεις και δεν έκανες,
για άλλο δρόμο έψαχνες, για άλλο νόημα,
λάθος κουδούνια, λάθος πόρτες χτύπησες,
λάθος δρόμους πήρες,
λάθος ανθρώπους αγάπησες,
σε λάθος κρεβάτια κοιμήθηκες,
σε λάθος σπίτια έζησες.
Γιατί τέτοια περιφρόνηση
σε αυτό που ονειρεύτηκες,
σε αυτό που σχεδίασες;
Κώστας Μουρσελάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου