Τολμώ να πω, το ωραιότερο τραγούδι που γράφτηκε ποτέ για το Ολοκαύτωμα (με εξαίρεση, ίσως, την "Συμφωνία των Λυπημένων Τραγουδιών" του Γκορέτσκι)...
Μουσική: Μίκης ΘεοδωράκηςΣτίχοι: Ιάκωβος Καμπανέλλης
Τι ωραία που είν' η αγάπη μουμε το καθημερνό της φόρεμακι ένα χτενάκι στα μαλλιά.Κανείς δεν ήξερε πως είναι τόσο ωραία.Κοπέλες του Άουσβιτς,του Νταχάου κοπέλες,μην είδατε την αγάπη μου;Την είδαμε σε μακρινό ταξίδι,δεν είχε πια το φόρεμά τηςούτε χτενάκι στα μαλλιά.Τι ωραία που είν' η αγάπη μου,η χαϊδεμένη από τη μάνα τηςκαι τ' αδελφού της τα φιλιά.Κανείς δεν ήξερε πως είναι τόσο ωραία.Κοπέλες του Μαουτχάουζεν,κοπέλες του Μπέλσεν,μην είδατε την αγάπη μου;Την είδαμε στην παγερή πλατείαμ' ένα αριθμό στο άσπρο της το χέρι,με κίτρινο άστρο στην καρδιά.Τι ωραία που είν' η αγάπη μου,η χαϊδεμένη από τη μάνα τηςκαι τ' αδελφού της τα φιλιά.Κανείς δεν ήξερε πως είναι τόσο ωραία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου