Σε μία συνέντευξή του στην αμερικανική τηλεόραση, ο μεγάλος μαέστρος Bruno Walter μίλησε για τον καθοριστικό ρόλο που έπαιξε στην ανάπτυξή του ως μουσικού η όπερα "Τριστάνος και Ιζόλδη". (Να σημειώσουμε ότι, εκτός από θαυμαστής της μουσικής του Βάγκνερ, ο Walter υπήρξε και προσεκτικός μελετητής των εγχειριδίων του Βάγκνερ πάνω στη διεύθυνση ορχήστρας.) Όπως είπε, λοιπόν, στη συνέντευξη εκείνη ο Walter, είναι αδύνατο να διευθύνει σωστά τον "Τριστάνο" ένας μαέστρος που δεν είναι σε θέση να βιώσει αληθινό πάθος!
Πράγματι, ακόμα και το ορχηστρικό Πρελούδιο της όπερας είναι ένας ύμνος στο ερωτικό πάθος. Κάτι περισσότερο: μία ιμπρεσιονιστική μουσική απεικόνιση του πάθους, με τις διαδοχικές κλιμακώσεις και αποκλιμακώσεις της έντασης της ορχήστρας να δηλώνουν πολύ περισσότερα απ' όσα θα μπορούσε να περιγράψει ένα ποιητικό κείμενο ή ένας πίνακας ζωγραφικής!
Ακούμε εδώ το Πρελούδιο του "Τριστάνου" από έναν αληθινά "παθιασμένο" μαέστρο: τον Leonard Bernstein, που διευθύνει τη Συμφωνική της Βοστώνης. (Αν και, έχοντας ακούσει ολόκληρη την όπερα όπως την ηχογράφησε ο Bernstein στη Βαυαρία, έμεινα με την εντύπωση μίας άκρως ακαδημαϊκής προσέγγισης με απόλυτο σεβασμό στην παραμικρότερη λεπτομέρεια της παρτιτούρας. Με άλλα λόγια, ήταν η μετρημένη ερμηνεία ενός καθηγητή πανεπιστημίου, όχι η ανεξέλεγκτα αυθόρμητη ερμηνεία ενός ασυγκράτητου ρομαντικού!)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου