Στην πλατεία του Άι-Γιάννη, στον Νέο Κόσμο, τα περιστέρια κρατούν συντροφιά στο νερό...

Tchaikovksy: Francesca da Rimini (Συμφωνικό Ποίημα)

 «Πόνος πιο μεγάλος δεν υπάρχει από το να θυμάσαι ευτυχισμένους καιρούς μέσα στη δυστυχία σου...»

Αυτά τα λόγια βάζει ο Δάντης στο στόμα της Φραντσέσκα ντα Ρίμινι, στον δεύτερο κύκλο της «Κόλασης». Και δύσκολα θα βρεθεί άνθρωπος που να μην κουνήσει μελαγχολικά το κεφάλι...

Εμπνευσμένος από τον Λιστ που, με τα Συμφωνικά του Ποιήματα, είχε τη μαγική ικανότητα να μεταμορφώνει την Ποίηση σε Μουσική, ο Τσαϊκόφσκι περιγράφει με μουσικούς όρους το μεταθανάτιο μαρτύριο της Φραντσέσκα, η οποία πλήρωσε με τη ζωή της (σε μία γυναικοκτονία του 13ου αιώνα!) το ότι συνάντησε τον έρωτα έξω από το αυστηρό πλαίσιο των κοινωνικών συμβάσεων...

Μέγας μάστορας της ορχηστρικής γραφής, ο Τσαϊκόφσκι βάζει τα έγχορδα να παίζουν στα όρια των αντοχών τους προκειμένου να περιγράψει τους ανέμους που λυσσομανούσαν στην Κόλαση, κάνοντας να στροβιλίζονται αέναα και βασανιστικά τα κορμιά των δύο παράνομων εραστών. Ορχηστρική τεχνική που ο συνθέτης θυμήθηκε ξανά στη «Συμφωνία Μάνφρεντ».

Το ιστορικό καπελάδικο του Πουλόπουλου στο Θησείο

Αμφισβήτηση του κράτους δικαίου σημαίνει κατάλυσή του!

Σε τηλεοπτική συνέντευξή της σε κανάλι της Κρήτης, η κυρία Μαρία Καρυστιανού δήλωσε ότι δεν έχει την παραμικρή εμπιστοσύνη στην ελληνική δικαιοσύνη (είναι, θεωρεί, χειραγωγούμενη από την ελληνική κυβέρνηση), και για τον λόγο αυτό προσέφυγε εξαρχής στους ευρωπαϊκούς θεσμούς.

Δεν μπορώ καν να φανταστώ τι θα συνέβαινε στη χώρα αν το δόγμα (*) της κ. Καρυστιανού καθίστατο κυρίαρχη πεποίθηση στην ελληνική κοινωνία. Κανένας δεν θα αισθανόταν υποχρεωμένος να σέβεται δικαστικές αποφάσεις (αφού θα ήταν προϊόντα ενός "διεφθαρμένου" και "χειραγωγούμενου" συστήματος δικαιοσύνης) και κάθε άτομο, ή κάθε κοινωνική ομάδα, θα επέβαλλαν το δικό τους "δίκαιο" κατά το δοκούν. Ο νόμος της ζούγκλας θα υποκαθιστούσε, έτσι, το - έστω κατασυκοφαντημένο - κράτος δικαίου!

Εκτός αν αυτό ακριβώς επιδιώκουν (γιατί εξυπηρετεί απόλυτα τους σκοπούς τους) κάποιοι που κατόρθωσαν να πείσουν την κ. Καρυστιανού για την "ενσυναίσθηση" και τις "αγνές προθέσεις" τους. Και δεν διστάζουν να μετατρέψουν το πένθος της σε πολιτικό κεφάλαιο...

(*) Δόγμα: Ισχυρή πεποίθηση που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση, αφού θεωρείται από τον φέροντα ως έχουσα γενική και μη διαπραγματεύσιμη ισχύ. (Η άποψη, αντίθετα, είναι δεκτική σε επανεξέταση και αναθεώρηση.)