Summers Gone By...

Summers Gone By... από costaspap

Athens 2012

Athens 2012 από costaspap

Ποιοι δικαιούνται να μιλούν για τον Λιαντίνη...

Εντελώς τυχαία εντόπισα στο Βήμα ένα νέο σχόλιο που με "μαλώνει" για την κριτική που άσκησα σε παλιότερο άρθρο μου (Γκέμμα: Η επικίνδυνη γοητεία της παραφροσύνης...) στον Δ. Λιαντίνη. Το σχόλιο, το οποίο υπογράφει η αναγνώστρια Λαμπρινή, λέει τα εξής (διατηρώ την ορθογραφία του):

ΠΑΡΑΦΡΟΣΥΝΗ (σκετο) | 04/07/2012 04:57

Η επικίνδυνη γοητεία της παραφροσύνης... της τολμης και της δυναμης του λογου του. Ισως αρμοδιοι να μιλησουν για τον Λιαντινη θα ηταν οι μαθητες του, οι ανθρωποι που εζησαν διπλα του, αλλα ο Λιαντινης οπως ολοι οι "χαρισματικοι" ανθρωποι με τον ανεπιτήδευτο λόγο του μπορεσε να εισχωρησει (οσο "αντεχει" το μυαλο μας) στο μυαλο απλων αναγνωστων. Διαβαζοντας το αρθρο πραγματικα αναρωτηθηκα αν ο συντακτης του γνωριζει τον Λιαντινη και το εργο του. "Απαξιώνουν την ίδια τη ζωή, ηρωοποιούν την αυτοκαταστροφή και κατ’ ουσίαν γελοιοποιούν την αναζήτηση της ευτυχίας" σε ποιο σκοταδι ζει το μυαλο που διαστρεβλωνει με τετοιο τροπο την ουσια του λογου του Λιαντινη; Αληθεια κυριε Παπαχρηστου και ολοι εσεις που επιμενετε να τον διαβαλλετε, ποιο αγκαθι σας μπηγει ο λογος του; Υπαρχει μια μορφης τεχνης περα απο την αγιογραφια και τη βυζαντινη μουσικη που λεγεται "ΠΟΙΗΣΗ" και ο Λιαντινης ηταν ποιητης, ενας αιρετικος ποιητης, ενας προφητης, ο λογος του ηταν "φως" και τυχεροι οσοι μπορεσαν να το δουν...

lamprini 

Έχω κουραστεί να επαναλαμβάνω κάποια πράγματα, μα θα το κάνω για μια ακόμα φορά:

Αγαπητή Λαμπρινή, αρμόδιοι να μιλήσουν για τον Λιαντίνη είναι επίσης και όλοι οι αναγνώστες των βιβλίων του, περιοριζόμενοι, αυτονόητα, στα στοιχεία που εμπεριέχονται σ' αυτά. Δεν αμφισβητώ πως, ως άτομο που τον γνωρίσατε προσωπικά, είστε σε θέση να μιλήσετε με πολύ περισσότερη αυθεντία απ' ό,τι εγώ για την προσωπικότητά του. Το μόνο που έκανα -πράγμα που, νομίζω, ήταν αναφαίρετο δικαίωμά μου- ήταν να αξιολογήσω ένα συγκεκριμένο σύγγραμμά του με βάση και μόνο τις θέσεις που εκτίθενται εκεί. Αν διαβάσετε προσεκτικά το άρθρο μου, θα διαπιστώσετε ότι όλες οι απόψεις μου τεκμηριώνονται σχολαστικά με παραπομπές στο ίδιο το βιβλίο του...

Δεν θα αρνηθώ πως ήταν χαρισματική προσωπικότητα και φωτισμένος άνθρωπος. Εξίσου, όμως, δεν θα δεχθώ την αβασάνιστη κατηγορία σας πως το μυαλό κάποιου που "τολμά" να τον κρίνει ζει "στο σκοτάδι"! Και επιτέλους, αγαπητή, ας μιλούμε σωστά ελληνικά: τα ρήματα "κρίνω" και "διαβάλλω" ΔΕΝ είναι συνώνυμα!

ΚΠ 

Δρόμοι και σοκάκια...

Τριστάνος και Ιζόλδη "όπως το έγραψε ο Wagner"!

Σύμφωνα με τον σπουδαίο Αυστριακό μαέστρο Karl Böhm, στον οποίο πιστώνεται μια σπουδαία ερμηνεία της όπερας Τριστάνος και Ιζόλδη, η ερμηνεία του Leonard Bernstein στην όπερα αυτή ήταν η πιστότερη που υπήρξε ποτέ προς το αληθινό πνεύμα του Wagner:

Για πρώτη φορά κάποιος τολμά να ερμηνεύσει τη μουσική όπως ακριβώς την έγραψε ο Wagner. Εμείς οι υπόλοιποι ποτέ δεν το τολμήσαμε! 

Ας δούμε κι ας ακούσουμε, λοιπόν, τον Leonard Bernstein να διευθύνει την Boston Symphony Orchestra στο Πρελούδιο της όπερας Tristan und Isolde.


Tristan und Isolde - Bernstein από costaspap

Άνθρωποι και κτήνη: Πεθαίνοντας μόνοι στην πόλη...

Κάποιες άλλες, μακρινές εποχές, η είδηση θα είχε αναστατώσει το πανελλήνιο. Οι εφημερίδες θα την πρόβαλλαν με πηχυαίους τίτλους, ενώ θα ήταν για μέρες το πρώτο θέμα της ειδησεογραφίας στα κανάλια και στα ραδιόφωνα... Σήμερα, η είδηση πέρασε στα «ψιλά» των εφημερίδων (αν έφτασε καν ως εκεί), ενώ για τα κανάλια ήταν ένα «συνηθισμένο» περιστατικό του καθημερινού αστυνομικού δελτίου. Πώς λέει εκείνο το χιλιο-αναμασημένο κλισέ για το τέρας που δεν μας τρομάζει πια γιατί αρχίσαμε να του μοιάζουμε;

Η μοναξιά είναι αναμφίβολα μια δυσάρεστη συνθήκη (εξαιρώ την εκ πεποιθήσεως μοναχικότητα) η οποία υπόκειται σε κάποιας μορφής κοινωνική και ψυχολογική διαστρωμάτωση. (...) Θα μιλήσω σήμερα για ένα είδος εφιαλτικής μοναξιάς που όλοι θέλουμε να ξορκίσουμε από τα βάθη του ορίζοντα της ζωής μας...

Διαβάστε το άρθρο...