Πριν πολλά χρόνια πηγαίναμε τακτικά για φαγητό στο «Νέον», στο Σύνταγμα. Είχε μεγάλη ποικιλία πιάτων για όλα τα γούστα, ενώ το salad bar ήταν από τα καλύτερα (αν όχι το καλύτερο) της πόλης!
Κάποια στιγμή διαπιστώσαμε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Οι σαλάτες γίνονταν όλο και πιο φτωχές – ώσπου έγιναν υποτυπώδεις έως μίζερες –, οι επιλογές στο μενού λιγόστευαν μαζί με το προσωπικό του εστιατορίου, ενώ φτάσαμε στο σημείο να μη βρίσκουμε μαχαιροπήρουνα (τα πλαστικά ήταν, βέβαια, μια κάποια λύση)...
Μοιραία, αυτή η παρακμή ήταν προανάκρουσμα για το κλείσιμο της επιχείρησης. Και, πράγματι, σε λίγο καιρό το αγαπημένο εστιατόριο στην πλατεία Συντάγματος δεν υπήρχε πια!
Οι μελαγχολικές αυτές μνήμες μού έρχονται στο νου κάθε φορά που βλέπω να παρακμάζει κάτι που πριν έσφυζε από ζωή. Όχι απαραίτητα μια επιχείρηση αλλά, ακόμα περισσότερο, ένας πνευματικός οργανισμός. Ή, σε όρους Διαδικτύου, ένας ιστότοπος που υπήρξε, ιστορικά, σημείο συνάντησης σκεπτόμενων ανθρώπων...
Ελπίζω τα φαινόμενα να απατούν. Γιατί, θα ήταν κρίμα. Πολύ κρίμα...
