Πάνε χρόνια που έκλεισε η «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ». Και, μαζί, συντελέστηκε ένα έγκλημα στον ηλεκτρονικό Τύπο: η διαγραφή των αρχείων των «Διαλόγων», του πιο intellectual κομματιού της ηλεκτρονικής έκδοσης της εφημερίδας!
Δεν θλίβομαι τόσο για τα κείμενα του μετριότατου αρθρογράφου. Αυτά σώθηκαν στα blogs του και πολλά από αυτά δημοσιεύθηκαν αργότερα, σε βελτιωμένες εκδοχές, στο ΒΗΜΑ και στο Aixmi.gr. Αυτό που μου προκαλεί μεγαλύτερη θλίψη είναι η απώλεια των σχολίων – υπό μορφή διαλόγων μεταξύ αναγνωστών – που συνόδευαν τα άρθρα αυτά. Διάλογοι υψηλού πνευματικού επιπέδου που, συχνά, ξεπερνούσαν κατά πολύ τους ορίζοντες των ίδιων των πρωτογενών κειμένων!
Το κλείσιμο ενός κορυφαίου site ενημέρωσης είναι πάντοτε μία μελαγχολική ιστορία. Συχνά προηγούνται σημάδια που το προαναγγέλλουν: Το site αρχίζει σιγά-σιγά να μοιάζει με εγκαταλειμμένο σπίτι που οι κάτασπροι τοίχοι του μαύρισαν, ενώ η αυλή του – πανέμορφη κάποτε – είναι τώρα πνιγμένη στα αγριόχορτα που κανείς δεν φρόντισε να κόψει... Η «είδηση» έχει πάψει εδώ και καιρό να είναι είδηση, αφού ο χρόνος μοιάζει να έχει παγώσει σε μία ημερομηνία που ολοένα απομακρύνεται από το παρόν, θαρρείς και κάποιος πάτησε το κουμπί τού “pause” στο video της επικαιρότητας...
Την τύχη των «Διαλόγων» της «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ» ελπίζω να μην έχει οποιοδήποτε άλλο αξιόλογο ειδησεογραφικό site του Διαδικτύου. Ακόμα και αν ένα site καταστεί ανενεργό (για λόγους που ούτε μπορούμε να γνωρίζουμε, ούτε και δικαιούμαστε να κρίνουμε) θα πρέπει πάση θυσία να διαφυλαχθεί το αρχείο του, αφού μέσα σε αυτό βρίσκονται αμέτρητες ώρες επίπονης δουλειάς, και κάποιες πολύτιμες ώρες ζωής που έχουν επενδυθεί εκεί...
Πάνω από τις όποιες ποδοσφαιρικές αντιπαλότητες, εκτιμώ τον Βαγγέλη Μαρινάκη γιατί έσωσε από αφανισμό το ιστορικό «ΒΗΜΑ» μαζί με δεκάδες θέσεις εργασίας. Με την εφημερίδα σώθηκε – και μάλιστα οργανώθηκε ξανά με τρόπο υποδειγματικό – το ηλεκτρονικό αρχείο της. Αυτά οφείλουμε να τα αναγνωρίσουμε.
Σε ό,τι αφορά, αν μη τι άλλο, την αρχειακή διατήρηση (αντί της οικονομικά πιο συμφέρουσας διαγραφής) αρθρογραφικού μόχθου ετών σε κάποια sites που ίσως αποφάσισαν (ή αναγκάστηκαν;) να καταστούν ανενεργά, είμαι βέβαιος ότι το ίδιο θα συνεχίσουμε να εκτιμούμε και πολλούς ακόμα ανθρώπους που, με όραμα και σκληρή δουλειά, έκαναν το Διαδίκτυο έναν χώρο που αξίζει να επισκεπτόμαστε και να ενημερωνόμαστε. Και η μοίρα του αρχείου των «Διαλόγων» ας μείνει σαν μία θλιβερή ανάμνηση ενός γεγονότος που δεν πρέπει να συμβεί ξανά στον χώρο της ηλεκτρονικής ενημέρωσης...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου