Τη Νεβάδα τη γνώρισα μία και μοναδική φορά, σαν περαστικός. Ταξίδευα με ένα Van, φιλοξενούμενος της Ομάδας Ακουστικής στο Πανεπιστήμιο BYU της Γιούτα, με προορισμό το Άναχαϊμ της Καλιφόρνιας όπου η ομάδα θα συμμετείχε σε ένα συνέδριο.
Διασχίσαμε επί ώρες μία απέραντη έρημο γεμάτη θάμνους και ξερά λιθάρια, δίχως ίχνος νερού. Και ξάφνου μια όαση ξεπετάχτηκε μέσα στο πουθενά: η φαντασμαγορική πόλη του Λας Βέγκας με τα θρυλικά καζίνα της! Ξεπεζέψαμε στο Circus Circus. Όχι, φυσικά, για να παίξουμε αλλά για να φάμε. Αργά το απόγευμα συνεχίσαμε το ταξίδι για την Καλιφόρνια...
Τι σου είναι η μοίρα... Αυτή η άγονη πολιτεία, με τα λιθάρια και τους κάκτους, με δίχως νερό, προορισμός για χαρτοπαίκτες και ατέλειωτο μαρτύριο για περαστικούς, έμελλε τελικά να σώσει ό,τι είχε απομείνει από την αξιοπρέπεια της Αμερικανικής Δημοκρατίας μετά το πέρασμα ενός ημι-φασίστα προέδρου, εκλεκτού ενός άλλου, αληθινού φασίστα, ηγέτη της σημερινής θλιβερής Ρωσίας.
Η Νεβάδα αποκατέστησε τις ισορροπίες στην αμερικανική Γερουσία, διαψεύδοντας τις ελπίδες των Ρεπουμπλικάνων και του Ντόναλντ Τραμπ. Η Αμερική μπορεί να ελπίζει ακόμα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου