Χώρα στον αυτόματο και εξουσία απούσα!

Δύο πράγματα είναι δυνατό να συμβούν, εναλλακτικά, όταν ένα κόμμα κυβερνά χωρίς κατ' ουσίαν να υπάρχει αντιπολίτευση:

(α) Το κόμμα που κυβερνά μετέρχεται χωρίς αναστολές όλα τα αναγκαία μέσα για να εφαρμόσει την διακηρυγμένη πολιτική του (για την οποία, άλλωστε, ψηφίστηκε) και να επιβάλει την εφαρμογή των νόμων.

(β) Το κόμμα που "κυβερνά" απαξιώνει να ασχοληθεί με την καθημερινότητα του πολίτη και αρκείται να κάνει δημόσιες σχέσεις, απολαμβάνοντας την πολιτική "μοναξιά" του. Έτσι, αφήνει τα πάντα ανεξέλεγκτα, επιτρέποντας στους πολίτες να δρουν κατά το δοκούν (κοινώς, κατά πώς γουστάρει ο καθείς). Για παράδειγμα, οι οδηγοί στους δρόμους σταματούν στο κόκκινο όταν και αν γουστάρουν (αλλιώς, αλίμονο στους πεζούς που τολμούν να περάσουν τη διάβαση), τα μηχανάκια των ντελιβεράδων κινούνται ανενόχλητα "με χίλια" πάνω στα πεζοδρόμια για να κόψουν δρόμο (και πάλι, ας πρόσεχαν οι πεζοί!), τα λεωφορεία κινούνται όποτε γουστάρουν οι σταθμάρχες και οι - συχνά ασύδοτοι στη συμπεριφορά προς τους επιβάτες - οδηγοί (κι ας περιμένουν τα κορόιδα μιάμιση ώρα στις στάσεις), στα "δημόσια" νοσοκομεία για να λογίζεσαι άνθρωπος πρέπει να πληρώνεις σαν να είναι ιδιωτικά, ο κάθε μπάχαλος μπορεί να καταστρέφει περιουσίες πολιτών και να πυρπολεί αστυνομικά όργανα ενώ στα δελτία ειδήσεων ακούς ότι "δεν αναφέρθηκαν συλλήψεις ή προσαγωγές", στους χώρους των πανεπιστημίων όποια "επαναστατική συλλογικότητα" γουστάρει στήνει κι από ένα... στρατηγείο της "Χαμάς", "ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες" κατακλέβουν ανενόχλητες τη δημόσια περιουσία (προκαλώντας ως και επικίνδυνες φθορές για τις συγκοινωνίες) ενώ έχουν κατοχυρώσει το "δικαίωμα" να πυροβολούν τις αστυνομικές δυνάμεις που τολμούν να κάνουν έλεγχο, κακοποιοί διαπράττουν τα ίδια εγκλήματα για τα οποία είχαν συλληφθεί αλλά αφεθεί ελεύθεροι με τη σύσταση "να μην το ξανακάνεις, κακό παιδί, εντάξει;"... Και, γενικά, η χώρα μοιάζει με ζούγκλα όπου επιβιώνουν μόνο οι πιο τυχεροί.

Δυστυχώς, στη σημερινή Ελλάδα - ανέκδοτο, η (ας την πούμε) "κυβέρνηση" φοβάται να αναλάβει τη βαριά ευθύνη της πρώτης επιλογής, μήπως τυχόν και την κατηγορήσουν για "αυταρχισμό" αν επιβάλει την εφαρμογή των νόμων και αν απαιτήσει από το κράτος να λειτουργεί προς όφελος του πολίτη. Το αποτέλεσμα το ζούμε στο πετσί μας καθημερινά.

Η τραγωδία είναι ότι δεν φαίνεται εναλλακτική λύση στον ορίζοντα. Και θα συμφωνήσω με τον Μάνο Βουλαρίνο, που λέει ότι η κατάντια της Ελλάδας είναι πως ψηφίζεις κάποιους επειδή δεν βλέπεις να υπάρχουν άλλοι λιγότερο άχρηστοι!

Κ.