Το κλείσιμο του κινηματογράφου "Ιντεάλ" λόγω επικείμενης ανακαίνισης του κτιρίου που τον στέγαζε, προξένησε, όπως ήταν φυσικό, αίσθημα μελαγχολίας στους σινεφίλ της πρωτεύουσας. Το παρήγορο είναι ότι, σύμφωνα τουλάχιστον με το πλάνο της κτιριακής ανακατασκευής, ο κινηματογράφος θα λειτουργήσει και πάλι μελλοντικά, ενδεχομένως μάλιστα με διευρυμένες δυνατότητες της αίθουσας (π.χ. φιλοξενία και θεατρικών παραστάσεων).
Οι ιστορικοί κινηματογράφοι "Αττικόν" και "Απόλλων", εν τούτοις, στάθηκαν λιγότερο τυχεροί. Η καταστροφή τους στις 12 Φεβρουαρίου 2012 δεν ήταν πράξη ανακαίνισης αλλά εγκληματική ενέργεια εναντίον του ίδιου του πολιτισμού, με πρόσχημα την "λαϊκή αγανάκτηση" λόγω των αλήστου μνήμης μνημονίων. Μια "αγανάκτηση" που αγκάλιασαν (για την ακρίβεια, ενθάρρυναν ευθέως και αξιοποίησαν δολίως) πολιτικές δυνάμεις που αργότερα κυβέρνησαν τη χώρα.
Τα ερείπια των δύο κινηματογράφων παραμένουν ως είχαν στις 12/2/2012, λίγα μέτρα μακριά από το κτίριο που στέγαζε κάποτε τη Μαρφίν. Εκεί που, δύο χρόνια νωρίτερα, μία άλλη έκρηξη αντιμνημονιακής "αγανάκτησης" είχε βάλει στον στόχο κάτι περισσότερο από τον πολιτισμό: την ίδια την ανθρώπινη ζωή...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου