Εις μνήμην...

        (Σ’ αυτούς που συνήθισαν)

Βυθίζεσαι και πάλι 

στο πέλαγος της θύμησης. 

Γοργά που τρέχει η σκέψη! 

Σαν ξωτικά γυρνούν οι εικόνες 

μες στο νου, σε βασανίζουν 

με χρώματα, με μυρουδιές, μ’ ακούσματα 

και γεύσεις ασυνταίριαστες... 

Και πάλι τι γοργά 

που χάνεται η θύμηση! 

Μα πίσω θα ξανάρθει 

δυο κύματα μικρά να ξεσηκώσει 

στο τέλμα τούτο της προσαρμογής, 

εκεί που ζεις... 

(Ντίνος Πυργιώτης, ΝΑΥΑΓΗΜΑΤΑ)