Αναμονή

        (Σ’ αυτούς που πάντα περιμένουν)

Την πιο πολλή ζωή θαρρώ πως πέρασα 

τον ταχυδρόμο καρτερώντας. 

Κι όταν ερχόταν πια δεν τον περίμενα. 

Το γράμμα ήταν παλιό, 

τα νέα γνωστά ή κι αδιάφορα. 

Έλεγα, «ίσως αύριο...». 

Και της αναμονής ο μάταιος ο κύκλος 

πάλι αρχίνιζε, 

μ’ αναμονή ξανά για να τελειώσει... 

(Ντίνος Πυργιώτης, ΝΑΥΑΓΗΜΑΤΑ)