Onassis (1988) (Ελληνικοί υπότιτλοι)

Chopin: Nocturne in F-sharp, Op. 15, No. 2 - Irene Veneziano

Αν κάποιος δεν γνωρίζει τις Nocturne του Chopin και απλά διατρέχει το σχετικό CD ακούγοντας τις αρχές των tracks, πιθανόν αυτό το κομμάτι να το προσπεράσει. Αρχικά ηχεί μάλλον αδιάφορο και ίσως βαρετό. Θα μπορούσε να είναι η ζωή ενός συνηθισμένου ανθρώπου. Χωρίς πάθη, χωρίς εκπλήξεις, δίχως συγκινήσεις...

Η συνέχεια είναι ανατρεπτική. Σαν ένα σύντομο, απεγνωσμένο αλλά μάταιο, τελικά, ταξίδι στην "κόλαση" των ανθρωπίνων παθών, που τελειώνει άδοξα. Για να ξαναγυρίσει η αδιάφορη γαλήνη...

Είναι εκπληκτικό πώς ο Chopin χωρά τόσο πολλές ιδέες μέσα σε τόσο λίγες νότες! Μάστορας αληθινός της φόρμας-μινιατούρας Α-Β-Α, κατασκευάζει "συμφωνικούς" ήχους με ένα και μόνο όργανο...

Αθηναϊκές ταβέρνες που δεν κατέβασαν ρολά...

Υπάρχουν άνθρωποι στην πόλη που, για διάφορους λόγους, δεν έχουν τη δυνατότητα να φροντίζουν οι ίδιοι για το καθημερινό τους φαγητό. Έτσι, καταφεύγουν σε κάποια ταβέρνα της γειτονιάς που καλύπτει τις διατροφικές τους προτιμήσεις. Και, επειδή ο Έλληνας είναι ον συναισθηματικό και δένεται με τους χώρους, η ταβέρνα αυτή καταλήγει να γίνει το "δεύτερο σπίτι" τους!

Αυτή η εξαρτησιακή κατάσταση, όμως, κρύβει και κάποιες παγίδες. Για παράδειγμα, πολλοί Αθηναίοι είναι αναγκασμένοι να παραμένουν στην πόλη τα καλοκαίρια. Αν μία ταβέρνα λειτουργεί με απόλυτο επαγγελματισμό, φροντίζει να μένει ανοιχτή στο διάστημα αυτό (έστω λειτουργώντας με "προσωπικό ασφαλείας") ώστε να μην αφήνει ακάλυπτους τους πελάτες της σε ό,τι αφορά τη διατροφή τους. Τι γίνεται, όμως, όταν το αγαπημένο μαγαζί κατεβάζει ρολά για έναν ολόκληρο μήνα; Ο πελάτης είναι τότε υποχρεωμένος να αναζητήσει άλλες λύσεις που, συχνά, τον βγάζουν από τις διατροφικές του συνήθειες. Και, επειδή ένας καλοκαιρινός μήνας δεν είναι επαρκές διάστημα για να αποβληθούν εξαρτήσεις χρόνων, ο πελάτης είναι ο πρώτος που θα μπει στο μαγαζί μόλις ξεκλειδώσουν και πάλι την πόρτα οι ηλιοκαμένοι και ανανεωμένοι εστιάτορες...

Η παρούσα επιδημική κρίση αποτέλεσε, εκτός των άλλων, μία ακόμα ευκαιρία για να ξεχωρίσουν οι αληθινοί επαγγελματίες στον χώρο της εστίασης. Η πολιτεία ορθώς επέτρεψε στα εστιατόρια να συνεχίσουν να λειτουργούν ως "delivery" ή ως "take-away", έτσι ώστε να μην αφήσουν διατροφικά ακάλυπτους τους πελάτες τους σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς. Όσοι εστιάτορες έκριναν ότι τα κέρδη από μια τέτοια μερική λειτουργία δεν ήταν ικανοποιητικά, απλά κατέβασαν ρολά. Σε πολλές περιπτώσεις, είναι οι ίδιοι που κατεβάζουν ρολά τον Αύγουστο. Κατανοητό: οι ταβέρνες είναι επιχειρήσεις, όχι φιλανθρωπικά ιδρύματα!

Κάποιοι άλλοι, εν τούτοις, έμειναν εκεί στις θέσεις τους. Σε κεντρικά σημεία της πόλης αλλά και σε γωνιές της Αθήνας που δεν τις πιάνει το μάτι σου... Στο ταβερνάκι της αθηναϊκής γειτονιάς που, αψηφώντας το αντι-κίνητρο του μειωμένου κέρδους, έμεινε ανοιχτό για να κάνει τη ζωή των Αθηναίων λίγο πιο υποφερτή σε τούτες τις δύσκολες συνθήκες, οι κάτοικοι της πόλης οφείλουμε ένα "ευχαριστώ".

Και, επειδή σε μία κρίση όλα... κρίνονται, μετά το τέλος της θα έχουμε δει πολλά πράγματα με άλλο μάτι, και πολλές "αδιαπραγμάτευτες" σταθερές μας θα έχουν επαναξιολογηθεί...