Θαλασσογραφίες

Στου ορίζοντα τ’ απόκρυφα 

χάθηκ’ η μέρα του καλοκαιριού 

σε πέλαγα προγονικά. 

Κι η νύχτα απλώθηκε 

με φώτα αχνά και μουσικές απόμακρες 

σε αμμουδιές κρυφές, 

σε μονοπάτια σκοτεινά κι αγριεμένες θάλασσες, 

σε ξέμακρες πορείες κι αγκαλιές βουβές. 

Στο πέπλο της τυλίγοντας το αέρινο 

όσα δε θα ‘πρεπε να τά βρει το ξημέρωμα... 

Ατένιζαν αγέρωχα το πέλαγος 

με βλέμματα αρμονικά συνταιριασμένα 

σαν σε κοινά – έστω κι ανέφικτα – 

οράματα να στόχευαν. 

Άνθρωποι σίγουρα δε θα ‘ταν. 

Ίσως πουλιά… 

(Ντίνος Πυργιώτης, ΝΑΥΑΓΗΜΑΤΑ)