Γιώργος Παππάς (1909-1958): Ένας ευπατρίδης του Ελληνικού θεάτρου και σινεμά!

Ο Γιώργος Παππάς ήταν Έλληνας δραματικός ηθοποιός. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1909. Ήταν γιος του δημοσιογράφου Σπυρίδωνα Παππά και της ποιήτριας Θεώνης Δρακοπούλου, που έγινε γνωστή με το ψευδώνυμο "Μυρτιώτισσα". Σπούδασε στην Ελβετία όπου και έλαβε δίπλωμα Γεωπονικής, και επανερχόμενος στην Ελλάδα διορίστηκε στο Υπουργείο Εξωτερικών απ΄ όπου και ακολούθησε διπλωματική σταδιοδρομία, την οποία όμως και εγκατέλειψε όταν εμφανίσθηκε στη θεατρική σκηνή το 1931 με το θίασο του Μήτσου Μυράτ στο έργο "Κύκνος" του Σόμερσετ Μωμ και αργότερα ως συνθιασάρχης με τους θιάσους της Κυβέλης, της Κοτοπούλη κ.ά.
Ο Γιώργος Παππάς χρημάτισε στη συνέχεια μέλος του θιάσου του Βασιλικού Θεάτρου Αθηνών, παίζοντας πάντα πρωταγωνιστικούς ρόλους. Αλλά και ο ίδιος, στη διάρκεια της Κατοχής, διετέλεσε θιασάρχης με την Βάσω Μανωλίδου, τον Βεάκη και τον Δενδραμή. Μετά τον πόλεμο συνεργάστηκε με την Κατερίνα και με τον θίασο Λαμπέτη - Χορν, ενώ ανέλαβε και καθηγητής της υποκριτικής στη Δραματική Σχολή του Βασιλικού Θεάτρου. Εξαιρετική επιτυχία σημείωσε στα έργα "Έγκλημα και Τιμωρία", "Δον Ζουάν", "Καίσαρ και Κλεοπάτρα", "Αγία Ιωάννα", "Ευαγγελισμός" κ.ά.

Τιμήθηκε με το χάλκινο παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής για τη προσφορά του στο γαλλικό θέατρο. Μετέφρασε πολλά θεατρικά έργα, αρκετά από τα οποία και σκηνοθέτησε ο ίδιος. Πέθανε νέος, στις 3 Μαΐου του 1958, λίγους μήνες μετά την πρώτη προβολή της τελευταίας του ταινίας "Ο Άνθρωπος του Τραίνου".

(Πηγή: teokon-artschool.gr)

Για περισσότερες πληροφορίες:

http://www.matia.gr/7/73/7307/7307_1_14.html (Βιογραφικά στοιχεία)

http://allilografia.blogspot.com/2009/03/blog-post.html (Γράμμα προς την Μυρτιώτισσα) 

Τα μισοφαγωμένα μήλα στον Παράδεισο της "μηχανής του πόνου"...

Την ιστορία την άκουσα στο σαλόνι ενός κομμωτηρίου. Μια νέα κοπέλα είχε μπλέξει με έναν πολύ «μάτσο» τύπο, απ’ αυτούς που θεωρούν την ευγένεια του χαρακτήρα σαν «φλωρίστικη» ιδιαιτερότητα. Ήταν συχνά βίαιος μαζί της και, γενικά, της κακοφερόταν. Κάποια στιγμή εκείνη δεν άντεξε και τον παράτησε. Γνώρισε τότε ένα υπέροχο, ευγενικό παιδί που της φέρθηκε σαν πριγκίπισσα (ήταν και «συμπαθέστατος», κατά δήλωσή της).

Δεν πέρασε πολύς καιρός ώσπου να καταλάβει πως δεν μπορούσε να νιώσει γι’ αυτόν καμία ουσιαστική έλξη. Η πολλή του η ευγένεια την «ξενέρωνε», και άρχισε να συνειδητοποιεί πως η απουσία της βίας από τη σχέση λειτουργούσε σαν κατασταλτικό του πάθους. Όπως είπε, της έλειψε εκείνος ο «πραγματικός άντρας» που «την πλάκωνε στα χαστούκια» και μετά την τραβούσε με σιγουριά κοντά του για τη συμφιλίωση-προεόρτιο ερωτικής πανδαισίας! Ήταν ο μόνος που την έκανε να νιώθει «ασφαλής». Και δίχως να το σκεφτεί πολύ, γύρισε πίσω στους γνώριμους πόνους...

Ξεκινώ σήμερα τη δημοσίευση της «οιονεί ποιητικής συλλογής» ΜΟΝΟΛΟΓΟΙ ΣΤΗΝ ΑΦΡΟΔΙΤΗ. Ζητώ εκ προοιμίου συγνώμη από τις αναγνώστριες του AthensLover για τη φιλοσοφική θέση που παίρνουν αυτά τα ποιήματα απέναντι στη γυναίκα. Ενδεχομένως την δαιμονοποιούν υπέρ το δέον, προβάλλοντας σε μεγέθυνση και με έντονα σαρκαστική διάθεση τις σκοτεινές πλευρές της. Ίσως ακόμα και να παραμορφώνουν, σε κάποιες περιπτώσεις, το είδωλό της! Το σίγουρο είναι πως η γυναίκα είναι η τελειότερη μηχανή παραγωγής πόνου. Και το τραγικό της υπόθεσης είναι πως, τις περισσότερες φορές, αυτός που πονά δεν το γνωρίζει καν...

Παράδεισος

Δε λέω,
γλυκός είναι ο πόνος 
να βασιλεύεις στον Παράδεισο
τώρα που φύγαν οι θεοί.
Και οι πατημασιές που αφήκαν
- βαριές και ανεξίτηλες -
το πιο καλό αντίδοτο
στη ματαιοδοξία σου...

Ήρθε λοιπόν η ώρα σου
ευγενικέ κι αόρατε φιλόσοφε:
Μ’ αυτά τα μισοφαγωμένα μήλα
την τέχνη σου όλη βάλε
και της ψυχής σου τη γλυκύτητα
να φτιάξεις μια υπέροχη κομπόστα!

Ντίνος Πυργιώτης, ΜΟΝΟΛΟΓΟΙ ΣΤΗΝ ΑΦΡΟΔΙΤΗ

Εντός των τειχών...

Κοιτούσα πέρα απ’ το πέλαγο
θαρρώντας πως οι οχτροί
θα έρχονταν από μακριά.
Μα ήταν μες στο ίδιο μου το περιβόλι...

Ντίνος Πυργιώτης, ΜΕΤΑ ΤΑ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΑ...

(Το ποίημα αυτό πρωτοδημοσιεύθηκε στο aekscript, ένα blog για φίλους της ΑΕΚ το οποίο δυστυχώς, όπως κι η ίδια η ΑΕΚ, έπαψε πια να υπάρχει...)