Tchaikovsky: Συμφωνία "Manfred"

Ο Τσαϊκόφσκι έχει αναγνωριστεί ως ένας από τους κορυφαίους ενορχηστρωτές της ρομαντικής περιόδου. Στην "Συμφωνία Manfred", Op.58, η ιδιότητά του αυτή αγγίζει την τελειότητα. Ένα έργο που αποτελεί πρόκληση για κάθε μαέστρο, αφού περιέχει δυσκολίες που μπορεί να εκθέσουν ακόμα και τα μεγαλύτερα ονόματα του πόντιουμ!

Έργο σαφώς αδικημένο, αφού παίζεται πολύ σπανιότερα απ' ό,τι του αξίζει. Αλλά, συχνά παρουσιάζεται και με μία ακατανόητη περικοπή στο τελευταίο μέρος, πρακτική από την οποία δεν ξέφυγε ακόμα και ο "ακριβολόγος" Τοσκανίνι! Και όμως, στο τμήμα που περικόπτεται φανερώνεται σε όλο της το μεγαλείο η συμφωνική ιδιοφυΐα του Τσαϊκόφσκι, αφού μέσα από έναν άκρως ευρηματικό θεματικό μετασχηματισμό (αλά-Λιστ) αναδεικνύεται η στενή σχέση που υπάρχει ανάμεσα στο βασικό θέμα του πρώτου μέρους και το θέμα του φινάλε.

Και αν αυτό θυμίζει την "Συμφωνία Φάουστ", ο Λιστ είναι ωσεί παρών και στο φινάλε του Manfred, με το αρμόνιο να αποχαιρετά τον ήρωα καθώς αυτός αναχωρεί για άλλους κόσμους, αναζητώντας τη γαλήνη που δεν βρήκε σ' αυτόν εδώ...

Πλάκα: Η Ρωμαϊκή Αγορά

Διαβαίνοντας τα επικίνδυνα μονοπάτια περασμένων πόνων...

Τα κρυφά μονοπάτια στην ψυχή μιας γυναίκας είναι συχνά χαραγμένα από τραύματα ανεξίτηλα. Μονοπάτια που την κάνουν να φαίνεται γοητευτικά επικίνδυνη! Και δεν ξέρεις ποτέ αν είναι πιο φρόνιμο να τα διαβείς, παίρνοντας το ρίσκο να γευτείς κι εσύ τους πόνους, ή να κάνεις πίσω, διαλέγοντας την ασφάλεια της άγνοιας...

Μια γυναίκα νιώθει μοναξιά μέσα στη νύχτα. Και τότε θυμάται ένα φίλο που της είπε κάποτε, "αν κάποιο βράδυ νιώσεις μόνη, μπορώ να έρθω να μείνω ως το πρωί". Κι όλη τη νύχτα τού μιλάει για τα προσωπικά της τραύματα. Του λέει για κάποιον που πέρασε κι έφυγε, γιατί, όπως της είπε, "ο έρωτας θέλει χρόνο, κι εγώ βιάζομαι". Φεύγοντας πήρε μαζί τις πετσέτες που είχαν κρατήσει ενθύμιο από κάποιο μοτέλ που βρέθηκαν κάποτε. Τις χρειαζόταν για το ταξίδι...

Κι ο φίλος ακούει υπομονετικά όλο το βράδυ. Κάποια στιγμή, μάλλον προσπαθώντας να φτιάξει ατμόσφαιρα, κινείται να σβήσει το φως. Και τότε φτάνει η ώρα να πάρει κι αυτός γεύση απ' την πληγή: "Δεν χρειάζεται να το κλείσεις. Εξ άλλου, μη φοβάσαι, δεν μοιάζεις καθόλου σ' εκείνον!"

Την ιστορία δεν την εμπνεύστηκα εγώ. Βασίζεται σε ένα τραγούδι που τους στίχους του έγραψε η Barbra Streisand και το ερμηνεύει η ίδια. Κατά την (ενδεχομένως αιρετική) γνώμη μου, είναι το "άσμα ασμάτων" της χαρισματικής καλλιτέχνιδας και ένα από τα κορυφαία ερωτικά τραγούδια της δυτικής μουσικής!

By the Way

By the way, 

did I hear you say

if some night I seem too lonely

you would stay? 

Oh, and by the way

have I told you yet that only recently

he moved out on me?

Took the towels we stole

from some motel in Tennessee.

He was gone long before he really left,

I knew it ...

By the way, 

he began to say:

"Love takes time, I'm in a hurry!"

Anyway, that's all yesterday.

Let's get back to us. Why worry

if he'll try calling by and by?

Oh, and by the way, I thought I mentioned

you can stay.

Leave the lights,

you don't look a thing like he did! And

it's time to play,

it's another day.

Why can't we make love fall

by the way?

Πρωί στην Πλατεία Κοτζιά

Εσχατολογίες...

                               

Πληροφορήθηκα από post φίλου στο Facebook ότι γνωστή δημοσιογράφος της τηλεόρασης, η οποία υποφέρει από χρόνια προβλήματα υγείας, υπέστη βαρύ καρδιακό επεισόδιο και εισήχθη εσπευσμένα στο νοσοκομείο, όπου βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση.

Ο φίλος ανήκει στους αρνητές του Covid και των μέτρων που λαμβάνει η πολιτεία για την πανδημία, και έκανε την ανάρτηση όχι για λόγους ανθρωπισμού αλλά για να επισημάνει ότι η δημοσιογράφος είχε κάνει το εμβόλιο μόλις 24 ώρες πριν υποστεί το επεισόδιο. Υπαινισσόμενος, προφανώς, μία πιθανή αιτιώδη σχέση ανάμεσα στα δύο...

Αυτό που  με σόκαρε ήταν ένα σχόλιο φίλης του φίλου, η οποία (απ' ό,τι μπορώ να συναγάγω από αναρτήσεις της) ανήκει στους σκληρούς αμφισβητίες της πανδημίας και αρνητές των μέτρων που λαμβάνονται γι' αυτήν. Επειδή, προφανώς, η δημοσιογράφος είχε "εγκληματήσει" δημοσιοποιώντας τον εμβολιασμό της - άρα διαφημίζοντας την ιδέα του εμβολιασμού - και επειδή κάποια "εγκλήματα" πρέπει να τιμωρούνται με την εσχάτη των ποινών, η φίλη του φίλου σχολίασε ως εξής την είδηση της πιθανής απώλειας μιας ανθρώπινης ζωής:

"Στο καλό και να μας γράφεις!"

Και για μία ακόμα φορά οδηγούμαι στη φοβερή σκέψη ότι τα λεγόμενα social media είναι, τελικά, το αφοδευτήριο των "ψυχών" (λέμε τώρα) κάποιων - αμέτρητων, δυστυχώς - χρηστών, οι οποίες (ψυχές) ανακουφίζονται αποβάλλοντας σε σχόλια και αναρτήσεις τα περιττώματά τους. Για να δικαιωθούν μερικοί φίλοι που μου λένε, "τι θες και ανακατώνεσαι εκεί μέσα;".

Είναι μόνο και μόνο επειδή δεν θέλω να χάσω επαφή με τους μαθητές μου και με λίγους φίλους που γνωρίζω προσωπικά. Αλλιώς, στα ίδια σκ... βουλιάζω κι εγώ...

ΚΠ