Δρόμοι στα νοτιοδυτικά του πόνου...

Στα νότια της πόλης

(Σ’ αυτούς που ένιωσαν την απώλεια...)

Το βουητό του τραίνου από μακριά
νωρίς με ξύπνησε.
Και σα να κοιμηθώ ξανά δε μπόρεσα,
τους δρόμους πάλι πήρα
στα νότια που οδηγούν της πόλης.

Κάποια στιγμή, απρόσκλητο
του πρωινού τ’ αγιάζι
εικόνες ξεχασμένες πίσω έφερε.
Μορφές χαμένες
που ξάφνου αναστήθηκαν
έστεκαν μπρος μου,
μαζί μου να τις πάρω με ικέτευαν
με λόγια πλάνα,
με δόλιες υποσχέσεις...

Έκαμα να ενδώσω, μα δεν πρόλαβα...
Το βουητό του τραίνου εκεί κοντά
τις ψευδαισθήσεις διάλυσε.

(Ντίνος Πυργιώτης, ΑΠ' ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΟΥ ΝΑΥΑΓΟΥ )