"Safety Last" | Harold Lloyd (1923)

Ο Harold Lloyd (1893 – 1971) ήταν, μαζί με τους Charlie Chaplin και Buster Keaton, ένας από τους τρεις μεγάλους κωμικούς του αμερικανικού "βωβού" κινηματογράφου. Η θρυλική ταινία "Safety Last" (1923) - λογοπαικτικό αντίθετο της έκφρασης "safety first", δηλαδή, η ασφάλεια πάνω απ' όλα - ισορροπεί αριστοτεχνικά ανάμεσα στην κωμωδία ευρημάτων και το θρίλερ που, κυριολεκτικά, κόβει την ανάσα του θεατή! Συμπρωταγωνιστεί η Mildred Davis, σύζυγος του Lloyd.

Η ταινία διακωμωδεί, θα λέγαμε, το αμερικανικό όνειρο της γρήγορης "επιτυχίας" (και του συνακόλουθου πλουτισμού) λίγα χρόνια πριν ξεσπάσει στην Αμερική το φοβερό "κραχ" του 1929. Η σκηνή όπου ο Lloyd κρέμεται από ένα ρολόι στον τοίχο ενός πολυώροφου κτιρίου, είναι από τις διασημότερες στην ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου!

Ένα "νι" έχει κι η ντροπή!

Πριν αποφασίσετε να δείτε την - σε στάδιο προετοιμασίας ευρισκόμενη - ταινία του Γαβρά, καλό θα είναι να θυμηθείτε ποιο είναι το πρόσωπο που η ταινία επιχειρεί να ηρωοποιήσει, μετατρέποντας έναν κυνικό, υπερφίαλο και νάρκισσο τυχοδιώκτη σε ρομαντικό ιδεολόγο επαναστάτη που, ως νέος Siegfried στο Götterdämmerung, τόλμησε να τα βάλει μόνος του με δυνάμεις πιο μεγάλες από εκείνον - και έπεσε ηρωικώς μαχόμενος!

Γιατί, κάποιοι δεν θα ξεχάσουμε τον δόλιο τρόπο με τον οποίο μας αποκοίμισε βεβαιώνοντας ότι οι τράπεζες δεν πρόκειται να κλείσουν, αφού κάτι τέτοιο δεν ήταν, δήθεν, θεσμικά προβλεπόμενο. Και βρεθήκαμε για μέρες κυριολεκτικά να πεινάμε, μετρώντας τα ψιλά στο πορτοφόλι για ένα κουλούρι ή μία τυρόπιτα την ημέρα, αφού έπρεπε να εξοικονομήσουμε και το τελευταίο ευρώ για άλλες ανάγκες σημαντικότερες κι απ' την τροφή (όπως ανελαστικά ιατρικά έξοδα). Κάποιοι που, ως γνήσια κορόιδα, δεν είχαμε φροντίσει ποτέ να βγάλουμε κάρτες ή, έστω, να μαζέψουμε λίγα χρήματα κάτω απ' το στρώμα...

Δεν θα ξεχάσουμε τον αυτάρεσκο κομπασμό του «Αγάπη μου, έκλεισα τις τράπεζες» (“Honey, I just shut the banks”) και τον κυνισμό με τον οποίο απάντησε στον Αντώνη Σρόιτερ, όταν ο τελευταίος τον ρώτησε τι θα γίνει με τους ηλικιωμένους που, μέσα στην αφόρητη ζέστη του καλοκαιριού, ταλαιπωρούνταν με τις ώρες στις ουρές έξω απ’ τις τράπεζες...

Δεν θα ξεχάσουμε την απόγνωση και το κλάμα ενός ανθρώπου προχωρημένης ηλικίας, που μάταια εκλιπαρούσε στην τράπεζα για λίγα μετρητά, ρωτώντας, ρητορικά, «Πώς θα ζήσουμε εγώ κι η γυναίκα μου;»...

Και, δεν θα ξεχάσουμε τις ανοργασμικές κυράτσες που έβγαιναν και τον αποθέωναν στα social media ως οιονεί ανεκπλήρωτο της ερωτικά άνυδρης ζωής τους, ρίχνοντας έτσι περισσότερα ξύλα στη φωτιά της ματαιοδοξίας του!

Όχι, γι' αυτό το ελεεινό δείγμα "ακαδημαϊκού" τσαρλατανισμού και πολιτικής δηθενιάς δεν αξίζει να σπαταληθεί δημόσιο χρήμα. Ακόμα και η αξία μιας τυρόπιτας από κείνες που μας κράτησαν στη ζωή το εφιαλτικό καλοκαίρι του 2015.

Το παρακάτω κείμενο γράφτηκε ένα χρόνο μετά...

Τα capital controls και τα κορόιδα...

Σιλουέττες (1967)

Σενάριο - Σκηνοθεσία: Κωστής Ζώης
Μουσική: Νίκος Μαμαγκάκης
Πρωταγωνιστές: Πέρυ Ποράβου, Νικηφόρος Νανέρης, Χρήστος Τσάγκας, Μάρτιν Μάρσαλ, Αθανασία Συγγελάκη, Χρήστος Ζορμπάς, Πάνος Γκιόκας

Agatha Christie: "Ποντικοπαγίδα" (1976)

Μετάφραση: Νίκος Γκάτσος

Παίζουν οι ηθοποιοί: Κατερίνα Βασιλάκου, Θανάσης Μυλωνάς, Γιώργος Χριστοδούλου, Ντόρα Βολανάκη, Νίκος Βασταρδής, Πέρυ Ποράβου, Γιώργος Μπάρτης, Γιάννης Ευαγγελίδης, Λουκιανός Ροζάν

Σκηνοθεσία: Σπύρος Μηλιώνης

Από τα Αναφιώτικα...