Το φεγγάρι και το δάχτυλο...

Γνωστή η έκφραση "του έδειχναν το φεγγάρι, κι εκείνος κοιτούσε το δάχτυλο!". Και, ελαφρά τη καρδία, γελάμε μ' εκείνους που προσπερνούν το ουσιώδες επικεντρώνοντας την προσοχή τους στο ασήμαντο. Τι γίνεται όμως όταν το ασήμαντο φορά μια φανταχτερή στολή; Φανταστείτε, για παράδειγμα, ένα ολόχρυσο, λαμπερό δάχτυλο που δείχνει ένα χλωμό φεγγάρι. Πιστεύω πως ακόμα και οι ποιητές θα έπεφταν στην παγίδα!

Συχνά αναρωτιούνται οι φιλόσοφοι αν ο εντυπωσιακός κόσμος που μας περιβάλλει δεν είναι τίποτ' άλλο από ένα παραπλανητικά φτιασιδωμένο "δάχτυλο". Όσοι επικεντρώσουν την προσοχή τους αποκλειστικά στα επιφαινόμενα θα χάσουν για πάντα τις αιώνιες αλήθειες που κρύβονται από πίσω. Αυτοί που θα τις δουν είναι εκείνοι που θα συνειδητοποιήσουν πως η ζωή αυτή δεν είναι παρά ένας δείκτης που μας δείχνει το δρόμο προς την αιωνιότητα. Όπως λέει ο σύγχρονος Αμερικανός φιλόσοφος Wayne Dyer, για ν' ανακαλύψουμε την Αλήθεια πρέπει να υπερβούμε τη ζωή πριν ακόμα φύγουμε απ' αυτήν! [Wayne W. Dyer, "The Power of Intention" (2004) - "Η Δύναμη της Πρόθεσης" (Εκδόσεις ΕΣΟΠΤΡΟΝ).] Και, όπως θα 'λεγε ο δικός μας, ο Σωκράτης, η γνώση του Σύμπαντος προϋποθέτει τη γνώση του ίδιου μας του εαυτού!

Κατεβαίνοντας...

Μην κατεβείς τη σκάλα βιαστικά!
Κάθε σκαλί δεν είναι ίδιο μ’ όλα τ’ άλλα,
δεν είν’ η ίδια πέτρα, το ίδιο μάρμαρο,
ίσως ούτε βαλμένο απ’ τον ίδιο εργάτη.
Μπορεί κι από αλλού να ‘ναι φερμένο...
Κάθε σκαλί είναι μια ιστορία που δε σου ‘μαθαν.
Στάσου για λίγο κι αφουγκράσου την
μήπως υπάρχει κάτι και για σένα.
Και το κατέβασμα μιας ταπεινής,
μιας περιφρονημένης σκάλας
δίχως περίσκεψη που την πατούν
χιλιάδες πόδια ανυποψίαστα,
που την κοιτούν αδιάφορα
χιλιάδες μάτια νεκρωμένων συνειδήσεων
- ποιος ξέρει; - ίσως είν’ γι’ αυτούς
που δίχως έπαρση κοιτάζουν τα σκαλιά
ένα πολύτιμο ταξίδι αυτογνωσίας!

Ντίνος Πυργιώτης, ΜΕΤΑ ΤΑ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΑ...