Ιδανικά

 

(Γι’ αυτούς που το ’βαλαν κάτω...)

Θυμάσαι, για επανάσταση 

και άλλα ιδανικά μιλούσαμε 

με γλώσσα δανεισμένη, ξύλινη...  

Και ξενυχτούσαμε 

σε καφενεία φτηνά 

που πια δε θα υπάρχουν,  

μ’ έναν καφέ 

που εδώ και ώρα κρύωσε 

και την παρέα, 

αντιδικώντας για όλ’ αυτά 

που δεν καταλαβαίναμε 

αφού μας ξεπερνούσαν... 

Κι επιχειρήματα ζητούσαμε 

διαβάζοντας σα μανιακοί 

βιβλία κακογραμμένα, 

κακομεταφρασμένα... 

Ήταν, θαρρώ, την εποχή 

που ακόμα δε γνωρίζαμε καλά 

τα ιδανικά μας 

τόσο ιδανικά να ξεδιπλώνουμε 

στου καθωσπρέπει μπαρ τον καναπέ, 

εκεί που ανταμώνουμε ξανά 

για «ένα ποτάκι»... 

(Από την ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑΤΙΚΗ ΤΡΙΛΟΓΙΑ)