Σα βγεις στον πηγαιμό για το Ίντερνετ,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος αναμνήσεις!
Σε μια τέτοια "βόλτα" έπεσα πάνω στο blog ΠΙΝΑΚΙΔΕΣ ΑΠΟ ΚΕΡΙ. Ένας αληθινός παράδεισος για όσους αγαπούν το ποιοτικό διάβασμα! Όμως, για μένα περιείχε και προσωπικές εκπλήξεις... Αναζητώντας τον δημιουργό του blog, το μάτι μου έπεσε σε ένα όνομα απ' τα παλιά. Και θυμήθηκα με μιας την όμορφη ξανθιά συμφοιτήτρια με το ιδιαίτερο χαμόγελο και την διαπεραστική προσωπικότητα που μας είχε γοητεύσει. Ναι, θα 'πρεπε να το είχα μαντέψει: το blog αυτό δεν θα μπορούσε να το είχε εμπνευστεί άλλος απ' την Πόλυ Χατζημανωλάκη!
Το υλικό είναι πολύ, αλλά σας προτείνω να ξεκινήσετε με το εκπληκτικό "To μαύρο σημάδι του Καβάφη: Ο μονόλογος του Δημήτριου". Αγαπητή Πόλυ, τα συγχαρητήριά μας για την εξαιρετική δουλειά σου. Διατηρείς πάντα τον ιδανικό συνδυασμό πνευματικότητας κι ευαισθησίας, μαζί με τον δικό μας ανυπόκριτο θαυμασμό!
Οι δρόμοι του διαδικτύου κρύβουν ευχάριστες εκπλήξεις, όντως...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα λοιπόν που συναντώ σε αυτές τις θάλασσες, ένα συμφοιτητή παλιό, που παραμένει ευαίσθητος και ευγενής όπως τον θυμόμουν πάντα...
Κώστα μου, σου εύχομαι καλή συνέχεια, όμορφες δημιουργίες, μια ζωή γεμάτη ποίηση και μουσική!!!
Να είσαι πολύ καλά και να ανταμώνουμε! όχι βέβαια μετά από άλλα τριάντα χρόνια!:)))
Καλό σου βράδυ και ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!