Ζητείται εξουσία που να μη χαϊδεύει τους εχθρούς της κοινωνίας. Υπάρχει;

Κοιτάζοντας γύρω μας, βλέπουμε μία χώρα παραδομένη στη βία και την παρανομία των λίγων, σε βάρος του αισθήματος ασφάλειας των πολλών. Εκείνων, δηλαδή, που νιώθουν ανυπεράσπιστοι από μια πολιτεία που ψηφίζει νόμους για να υπάρχουν στα χαρτιά, ενώ στην πράξη αδυνατεί τόσο να ελέγξει, όσο και να επιβάλει την εφαρμογή τους.

Όμως, ο έλεγχος και η επιβολή της εφαρμογής των νόμων είναι προϋπόθεση εκ των ων ουκ άνευ για την ύπαρξη ευνομούμενης δημοκρατικής κοινωνίας. Συνεπώς, μια εξουσία που "χαϊδολογεί" όσους απειλούν τη δημόσια ασφάλεια - αλλά και τη δημόσια περιουσία επίσης - ροκανίζει το κλαδί πάνω στο οποίο κάθεται αναπαυτικά κι αμέριμνα το δημοκρατικό πολίτευμα!

Αναφέρω, ενδεικτικά, ένα μίνιμουμ προσδοκιών και απαιτήσεων του πολίτη από μία εξουσία που δεν θεωρεί "αντιδημοκρατικό" τον περιορισμό της αυθαιρεσίας και την επιβολή της νομιμότητας. Συμπληρώνοντας και κάποιες θέσεις που - με λιγότερη τόλμη, αυτονόητα - είχαμε διατυπώσει παλιότερα στο ΒΗΜΑ [1]...

Η εξουσία που οραματιζόμαστε, λοιπόν, οφείλει, μεταξύ άλλων:

1. Να μην χαϊδολογεί "ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες" (sic) που λεηλατούν και ληστεύουν δημόσια περιουσία, ή συγκροτούν εγκληματικές συμμορίες που δεν διστάζουν να κακοποιήσουν - ή και να δολοφονήσουν - ανυπεράσπιστους ανθρώπους ακόμα και για λίγα ευρώ, ενώ παράλληλα διεκδικούν το "δικαίωμα" της ασυλίας απέναντι στους νόμους της πολιτείας!

2. Να μην χαϊδολογεί "τα παιδιά" που ασκούν κτηνώδη βία σε αδύναμους συνομηλίκους τους ή μικρότερα παιδιά. Όπως επίσης "τα παιδιά" που εισβάλλουν σαν συμμορίες παρανόμων της Άγριας Δύσης στα μαζικά μέσα μεταφοράς, καθυβρίζοντας και τρομοκρατώντας τους επιβάτες και παραβιάζοντας προκλητικά ακόμα και τους πλέον απαράβατους κανόνες συμπεριφοράς (μεταξύ των οποίων η απαγόρευση του καπνίσματος εντός των ΜΜΜ, όπως διαπίστωσε ιδίοις όμμασι ο γράφων σε τοπική λεωφορειακή γραμμή αθηναϊκού προαστίου).

3. Να μην χαϊδολογεί τη βία και την παραβατικότητα στα πανεπιστήμια, τα οποία θα πρέπει να λειτουργούν αποκλειστικά και μόνο σαν χώροι ακαδημαϊκής μάθησης και όχι σαν λημέρια και ορμητήρια οργανωμένης αλητείας με επίφαση "ιδεολογικών" ή "πολιτικών" κινήτρων.

4. Να μην χαϊδολογεί τον "πολιτικό" (λέμε τώρα) ή ποδοσφαιρικό χουλιγκάνο που, για να κάνει το κέφι του, καταστρέφει δημόσιες ή ιδιωτικές περιουσίες και τρομοκρατεί τις γειτονιές της πόλης, ενώ επιχειρεί να κάψει ζωντανούς τους κρατικούς λειτουργούς που είναι επιφορτισμένοι με τη διαφύλαξη της δημόσιας τάξης, με τη δικαιολογία ότι η λέξη "τάξη" προκαλεί ανεξέλεγκτες αλλεργικές αντιδράσεις σε "προοδευτικούς ανθρώπους" (και οι δύο λέξεις σε εισαγωγικά!).

5. Να μην χαϊδολογεί τον "ντελιβερά" που, "για να βγάλει το μεροκάματο", οδηγεί με χίλια πάνω στο πεζοδρόμιο, θέτοντας σε άμεσο κίνδυνο τις ζωές των πεζών που θα έχουν την ατυχία να βρεθούν στο δρόμο του...

6. Να μην χαϊδολογεί το κτήνος με την κουρσάρα, που παθαίνει επιλεκτική αχρωματοψία στο κόκκινο φανάρι και το περνάει σαν "κύριος", αδιαφορώντας για τις ζωές πεζών και άλλων οδηγών, ή πατάει γκάζι οδηγώντας ανάποδα στον μονόδρομο. Και που, φυσικά, δεν έχει το παραμικρό πρόβλημα να κάνει μανούβρες πάνω στο πεζοδρόμιο (επειδή έτσι τον βολεύει), να παρκάρει επ' αόριστον σε στροφές λεωφορείων, και να μπλοκάρει τις προσβάσεις των αναπήρων στα πεζοδρόμια.

7. Να μην χαϊδολογεί όσους περνούν παράνομα τα σύνορα της χώρας και καταφεύγουν στο έγκλημα για να επιβιώσουν σε έναν τόπο που δεν τους προσκάλεσε, ενώ απαιτούν και επιλεκτική μεταχείριση από την πολιτεία, επικαλούμενοι θρησκευτικούς ή πολιτισμικούς λόγους. Η μετανάστευση δεν είναι συνθήκη που επιβάλλεται de facto με παράνομες εισβολές και δημιουργία τετελεσμένων, αλλά οφείλει να γίνεται σύμφωνα με τους νόμους της χώρας υποδοχής και με προϋπόθεση τον σεβασμό στα ήθη της χώρας αυτής.

8. Τέλος, να μην χαϊδολογεί τους αντιπάλους της ΑΕΚ όταν με διάφορους αθέμιτους τρόπους (π.χ., παίρνοντας καλύτερους προπονητές ή/και νεότερους παίκτες) επιχειρούν να της στερήσουν το πρωτάθλημα, το οποίο η ΑΕΚ δικαιούται να κατακτά σε μόνιμη βάση!

(Υ.Γ.: Την απαίτηση Νο.8 θα μπορούσα ίσως και να την διαπραγματευτώ...)

[1]  https://www.tovima.gr/2023/10/13/opinions/otan-i-politeia-kleinei-ta-matia-stin-anomia/

Δρομάκι στο καπελάδικο του Πουλόπουλου, στο Θησείο

Να τον χαιρόμαστε!

Αφού "έλυσε" τα προβλήματα της Αθήνας, κατεβαίνει τώρα στην πολιτική - για την οποία διαβεβαίωνε προεκλογικά ότι δεν θα χρησιμοποιούσε την δημαρχία ως εφαλτήριο για πολιτική καριέρα - για να "λύσει" τα προβλήματα ενός κόμματος, ενώ φιλοδοξεί στο κοντινό μέλλον να "λύσει" και τα προβλήματα της χώρας! Κι ύστερα ξύπνησε...

Ας απολαύσουν τώρα το χάος της πόλης που απαξιώνει να υπηρετήσει, οι συν-δημότες που τον εξέλεξαν (δεν θα χρησιμοποιήσω γι' αυτούς τη λέξη που μου έρχεται στο στόμα, αν και ο πειρασμός είναι μεγάλος...), καθώς και εκείνοι που αντί να κατέβουν να ψηφίσουν προτίμησαν να πάνε κυριακάτικη εκδρομή (μη χάσουν).

Το κακό είναι ότι για κάμποσα χρόνια ακόμα, το αποτέλεσμα της αφέλειας μερικών θα το "απολαύσουμε" αναγκαστικά και οι υπόλοιποι...

Διαβάστε επίσης...

Μπορεί το ιδιωτικό χρέος να εξισώνεται με φοροδιαφυγή; Με αφορμή μια πρόταση του Μάνου Βουλαρίνου

 Σε πρόσφατες εκπομπές του στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ, ο ευφυής (αλλά όχι πάντα με θέσεις τις οποίες προσυπογράφω απόλυτα) Μάνος Βουλαρίνος έκανε την εξής πρόταση, η οποία θα λύσει, υποτίθεται, το πρόβλημα των ιδιοκτητών ακινήτων που αντιμετωπίζουν κακοπληρωτές ενοικιαστές: Να καλύπτει την οικονομική ζημιά του ιδιοκτήτη το ίδιο το κράτος, και να καθίσταται αυτόματα οφειλέτης προς το δημόσιο (δηλαδή, την Εφορία) ο ασυνεπής ενοικιαστής!

Η πρόταση του Βουλαρίνου ομολογώ με ξάφνιασε, αν λάβει κανείς υπόψη ότι πρόκειται για έναν από τους πλέον ένθερμους οπαδούς (όχι μόνο του Παναθηναϊκού αλλά και) της ακραία φιλελεύθερης οικονομίας, η οποία δεν θέλει το κράτος να παρεμβαίνει - και μάλιστα ιδίοις εξόδοις - σε οικονομικές διαφορές ιδιωτικής φύσης. Για τέτοιες υποθέσεις, άλλωστε, υπάρχουν τα αστικά δικαστήρια.

Η διαφωνία μου με την πρόταση δεν έχει να κάνει με το ότι είμαι οπαδός της ΑΕΚ, αλλά με πολύ πιο θεμελιώδη ζητήματα αρχών. Καταρχήν, δεν είναι δυνατόν μία διαφορά μεταξύ ιδιωτών να ανάγεται σε διαφορά ενός ιδιώτη με το κράτος. Και, δεν μπορεί η αθέτηση ενός ιδιωτικού συμφωνητικού (υποχρέωση έγκαιρης καταβολής ενοικίου) να καθίσταται de facto ισοδύναμη ενός αδικήματος εθνικής εμβέλειας, όπως η φοροδιαφυγή!

Κατά δεύτερον, τυχόν εφαρμογή της πρότασης Βουλαρίνου θα μπορούσε να ανοίξει τον ασκό του Αιόλου, αφού με βεβαιότητα θα διεκδικήσουν ανάλογη κρατική παρέμβαση προς υποστήριξή τους και άλλες κατηγορίες συναλλασσομένων (ποιος επαγγελματίας δεν αντιμετωπίζει κακοπληρωτές καθημερινά;). Με ποιο σκεπτικό θα απορρίψει το κράτος τέτοιες πρόσθετες διεκδικήσεις όταν ήδη θα έχει δημιουργήσει "δεδικασμένο"; Και, με ποιον τρόπο θα μπορέσει να τις ικανοποιήσει;

Τέλος, με χρήματα ποίων θα καλυφθούν από το κράτος οι οικονομικές ζημιές των ιδιοκτητών ακινήτων - ακόμα και αν υποτεθεί ότι, τελικά, θα ανταποκριθούν στις οιονεί "φορολογικές" υποχρεώσεις τους οι ασυνεπείς ενοικιαστές; Μήπως με χρήματα των φορολογουμένων; (Ρητορικό το ερώτημα.) Και γιατί οφείλουν, εν τέλει, οι τελευταίοι να επιβαρυνθούν με ιδιωτικά χρέη και ζημίες τρίτων;

Ελπίζω η πολιτεία να αξιολόγησε την πρόταση Βουλαρίνου απλά και μόνο ως ένα ακόμα δείγμα του αστείρευτου χιούμορ του. Γιατί, δεν θέλω να σκεφτώ τι θα συμβεί αν την πάρει στα σοβαρά!

ΚΠ