Η απατηλή γοητεία της αναμονής...

Πόσες φορές δεν έτυχε να περιμένουμε κάτι με λαχτάρα, μόνο και μόνο για να διαπιστώσουμε στο τέλος πως η ίδια η αναμονή ήταν που είχε την περισσότερη γοητεία. Κάτι σαν το ταξίδι στην Καβαφική Ιθάκη...

Αναμονή

(Σ’ αυτούς που πάντα περιμένουν...)

Την πιο πολλή ζωή θαρρώ πως πέρασα
τον ταχυδρόμο καρτερώντας.
Κι όταν ερχόταν πια δεν τον περίμενα.
Το γράμμα ήταν παλιό,
τα νέα γνωστά ή κι αδιάφορα.
Έλεγα, «ίσως αύριο...».

Και της αναμονής ο μάταιος ο κύκλος
πάλι αρχίνιζε,
μ’ αναμονή ξανά για να τελειώσει...

(Ντίνος Πυργιώτης, ΑΠ' ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΟΥ ΝΑΥΑΓΟΥ)